site logo

Post OECI – Voor elkaar

AAA

De laatste blog van dit jaar. Hoogste tijd voor een serie overpeinzingen. Dat past wel bij de decembermaand. Een moment om terug te blikken. Wat ligt er achter ons? Welke hobbels hebben we genomen? Loopt alles volgens plan en planning? Hebben we nieuwe inzichten gekregen? Welke weerstanden deden zich voor? Hoe hebben we die overwonnen?

Spiegel(en)
Nu dan. De fase van zelfevaluatie ligt inmiddels achter ons. We hebben op netwerk- en op ziekenhuisniveau de thermometer gehanteerd. Wat we toen zagen? Voor 67% scoren we als netwerk een geel of groen. Niet slecht hoor. Maar, we gaan niet achterover leunen, want die laatste 33% willen we van kleur laten verschieten. Namelijk van rood naar geel. Dan zijn we pas tevreden.

Actie
Het levert je veel op, die momenten van zelfreflectie met daaraan gekoppeld het besef, dat er actie moet worden ontketend. Dat bepaalde onderdelen naar een next kwaliteitslevel kunnen worden getild. Jazeker, er waren hobbels, klein en groot, die we moesten nemen. Op netwerkniveau kan het zicht op kwaliteit nog worden verbeterd. Die is er uiteraard wel op het niveau van ieder huis, maar een overkoepelende groep: nee dus. Hetzelfde geldt voor het verrichten van onderzoek op het niveau van een netwerk. Op deze terreinen hebben we nog werk te verrichten.

Het kloppend hart van OncoZON zijn de tumorwerkgroepen. Hen willen we nog meer kracht geven door ze ondersteuning te bieden in de vorm van de kerngroepen kwaliteit en onderzoek. Deze kernteams zijn de ‘praktische extra handen’, maar zij houden ook het overzicht.

Qua timing zitten we nog steeds aan de goede kant. En hopelijk blijft dat ook zo. Dat betekent steeds weer de vinger aan de pols houden. En signalen opvangen met ondersteuning bieden waar nodig. Het vuurtje moet gaande worden gehouden anders dooft de vlam.

Geluid(en)
Er kwamen ook kritische geluiden uit de huizen. Van geen of te weinig mankracht, er wordt al zoveel van ons gevraagd, de zoveelste papieren tijger tot hoe gaan we nu de ‘best practices’ op Europees niveau aanvliegen?  Ze zijn heel realistisch, deze opmerkingen. Ze zijn zelfs zo op de werkelijkheid gestoeld, dat ze allemaal een groot pleidooi zijn voor het behalen van deze netwerkaccreditatie.

Sterk(er)
Want ja, alleen kun je het allemaal niet meer bijbenen en heb je dus een netwerk nodig om de oncologische zorg in de regio te behouden. Alleen zo ben je voorbereid op de toekomst, sta je er niet alleen voor en doe je het samen. Dan is die ogenschijnlijk papieren tijger een echte gebleken.

U heeft inmiddels wel recht op iets nieuws. Een ogenblik van vooruitblikken. Wat doemt er voor ons op? Hoe ziet die ‘long and winding road’ er voor ons uit? Dat vertel ik u in het nieuwe, nog maagdelijke, 2023.

Marion Titselaar,
Projectleider OECI OncoZON

Login portal voor professionals